İLLEDE KÖYÜMÜZ İLLEDE KÖYÜMÜZ.
Bizler her şeyi Allah'ın yarattığına inanan insanlarız. Yani Kadere inanan insanlarız. Kader konusunda ise bazı şeyleri bizim seçme hakkımız yoktur. Allah bizim için (hayırlısını) seçer biz yaşarız.Müslümanlığımızın gereği de itiraz etmeyiz. Zaten itiraz etme hakkımızda yoktur. Örnek verecek olursak: Yaşadığımız Köyü biz seçmedik. Ana-babamızı,çocuklarımızı biz seçmedik, Nerede öleceğimizi, nasıl öleceğimizi... ?Ben şurada doğmak istiyordum?. ?Ben baba olarak falancayı istiyordum? vb. deme hakkımız yok.
İşte Yüce yaradan bizim için yer olarak yaşadığımız köyü, ana-babamızı, akrabalarımızı, eşimizi dostumuzu seçmiştir. İyisiyle kötüsüyle,güzeliyle-çirkiniyle uzağıyla-yakınıyla hep beraber yaşamayı bize takdir etmiştir. (Zaten O bizim için ne istemişse mutlaka bizim hayrımızadır.)
Köyümüzde birlikte yaşadığımız insanlarımızla (çok istesek de bir daha geri getiremeyeceğimiz) iyi-kötü günlerimiz geçti. Hiç aklımızdan çıkmayan, hatırladığımız zaman katıla katıla güldüğümüz hikâyelerimiz de oldu, hatırlamak istemediğimiz, hatırlayınca da canımızı sıkan olaylar da yaşadık.
Çok şeyleri paylaştık birlikte. Aynı çeşmeden su içtik, aynı sofrada yemek yedik, aynı yoldan gittik-geldik, camide aynı safta namaza durduk, düğünde, dernekte bir araya geldik, kız aldık-kız verdik? yani aramızda hak ve hukuk çok, hakkımız ve hukukumuz çok geçti bir birimize.
?Ah! ah! Köyden kimler geldi kimler geçti, şu yolların dili olsa da bir konuşsa? diye içinden geçirmiyor değil insan. Gurbetten köyümüze her gelişimizde gözümüzün önüne o eskiler, eski günler geliyor da insan hüzünleniyor be dostlar. Değimli?
Köyümüzde hangimizin anısı yok ki? Tepe başından Erenlere,Kuladan Gederede, Pınarbaşından Uzunbüke (artık yaşadıklarımız su altında kalsa da) kısacası köyümüzün hemen her yerinde bir anımıza rastlamak mümkündür. Hele hele çocukluğumuzdaki anılar, yaşadıklarımız hiç unutulur mu?
Elbette unutulmaz. Ne kadar gurbette olsa da insan aslında köyündedir o. Köyde doğmuş, hayatının çoğunu köyde geçirmiş insanlar Gurbete çıktıklarında gördüğü rüyaları bile köyünde görürler. Gözünde tüter köyün kırı bayırı. Köyde bir nefes almak, bir bardak suyunu içmek bir yıllık stresini alır şehrin.
İşte bu yüzden hiç değilse yılda bir kez gitmeli köye.Şöyle bir Eşi-Dostu ziyaret etmeli, sofralarına oturup yufka ile Etli Pilav yemeli, Sütlü bulgur yemeli, Gölle yemeli? Bir nefes çekmeli Korunun ardıçkokulu havasından. Bir bardak suyunu içmeli Iraz oluğunun. Dalmalı Göksu nehrinin suyuna ağustos sıcağında. Şamalağından üzüm koparıp yemeli. Gederetten,Kuladan kiraz toplamalı. Çıkmalı Ütükbaşından seyretmeli Bağbaşı barajını?
"Bülbülü altın kafese koymuşlar illede vatan illede vatan" demiş değil mi? Ne kadar kır, ne kadar bayır, ne kadar uzak da olsa orası bizim köyümüz. İllede Köyümüz İllede Köyümüz.